Een man zat eens gefascineerd te kijken naar een vlinder die bezig was zich uit zijn cocon te bevrijden.
Als de pop na een aantal dagen openbarst, wurmt de vlinder moeizaam zijn lijf door de kleine opening. Dit duurt lang, heel lang. Wat de man niet wist was dat die kleine opening in de cocon en de worsteling om eruit te komen voor een vlinder de natuurlijke weg is om vocht vanuit het lijf in de vleugels te persen, zodat de vleugels sterk genoeg worden om te vliegen.
De man zag de worsteling van de vlinder. Op een gegeven moment leek het of de vlinder niet verder kwam. De man besloot de vlinder te helpen: hij pakte een schaar en knipte de cocon open. De vlinder kwam er nu een stuk gemakkelijker uit. Maar….. de vlinder had een klein, verweerd lijfje en de vleugels waren verschrompeld. De man bleef vol verwachting kijken tot de vleugels zich zouden openen en groter en steviger zouden worden zodat de vlinder weg kon vliegen.
Maar er gebeurde helemaal niets! Het lijfje van de vlinder bleef klein en verweerd en en zijn vleugels bleven verfrommeld. Hij kon zich nauwelijks bewegen. Deze vlinder heeft nooit kunnen vliegen.
Net als vlinders hebben wij ook worstelingen nodig om sterk te worden en te kunnen vliegen.